| Аматериал | : | Kitap |
| Акатегориа | : | Edebiyat, |
| Ахьӡ | : | Tanrının Çorbasını İçmiştik |
| Ашәҟәыҩҩы | : | Recep Genel, |
| Аҭыжьымҭа | : | İstanbul |
| Аҭыжьҩы | : | İthaki |
| Апубликациатә аамҭа | : | 2009 |
| Атом ахыҧхьаӡара | : | |
| Адаҟьақәа рхыҧхьаӡара | : | 230 |
| Адырратә номер | : | 978-605-375-018-5 |
| Абызшәа | : | Türkçe |
| Абларҭа аномер | : | TR.KT.01671 |
| Атема | : | Roman |
| Ахҩылаанҵа | : | “Henüz her şeyin başıydı. Unutmak için de anlatmak için de erkendi... Çerkesler, bir taraftan sürgünde yaşamanın acıları ile boğuşurlarken, diğer yandan yeni yurtlarının bir parçası olarak kabul edilmek için çaba harcıyorlardı. Zaman içinde, yitirdikleri benliklerinin yerine koyabilecek bir şeye hiçbir zaman sahip lamayacaklarını idrak edeceklerdi... Bu ülkenin bütün göçmenleri,bu ülkeden kopan tüm mülteciler gibi...” "İstanbul’dan ayrıldığı andan başlayarak, sadece Hattu Aslen’di. Ve Hattu Aslen, İstanbul nedir bilmezdi. İstanbul’u sadece Aslan Güzelyurt görmüştü ve bir bedende iki ruh taşıyordu. Aslan Güzelyurt ne zaman İstanbul’dan ayrılmak istese, acıya boğulur, öksüzleşir; ne zamanki onu taşıyan araç Pazarören’den çıkıp Pınarbaşı’na doğru yol alsa, Hattu Aslen’in içini özlem basar, kalbi yerinden fırlayacakmış gibi olur ve kapılarının önüne ulaşıncaya kadar, yerlerini ezbere bildiği her değirmenin, her iğdenin, her söğüdün izini sürerdi... Yine Uzunyayla’daydı. Ve her ne kadar kendisini buraya ait hiss |
| Ахадаратә ажәа | : | Recep Genel, Tanrı, |
| Аматериал | : | Kitap |
| Акатегориа | : | Edebiyat, |
| Ахьӡ | : | Tanrının Çorbasını İçmiştik |
| Ашәҟәыҩҩы | : | Recep Genel, |
| Аҭыжьымҭа | : | İstanbul |
| Аҭыжьҩы | : | İthaki |
| Апубликациатә аамҭа | : | 2009 |
| Атом ахыҧхьаӡара | : | |
| Адаҟьақәа рхыҧхьаӡара | : | 230 |
| Адырратә номер | : | 978-605-375-018-5 |
| Абызшәа | : | Türkçe |
| Абларҭа аномер | : | TR.KT.01671 |
| Атема | : | Roman |
| Ахҩылаанҵа | : | “Henüz her şeyin başıydı. Unutmak için de anlatmak için de erkendi... Çerkesler, bir taraftan sürgünde yaşamanın acıları ile boğuşurlarken, diğer yandan yeni yurtlarının bir parçası olarak kabul edilmek için çaba harcıyorlardı. Zaman içinde, yitirdikleri benliklerinin yerine koyabilecek bir şeye hiçbir zaman sahip lamayacaklarını idrak edeceklerdi... Bu ülkenin bütün göçmenleri,bu ülkeden kopan tüm mülteciler gibi...” "İstanbul’dan ayrıldığı andan başlayarak, sadece Hattu Aslen’di. Ve Hattu Aslen, İstanbul nedir bilmezdi. İstanbul’u sadece Aslan Güzelyurt görmüştü ve bir bedende iki ruh taşıyordu. Aslan Güzelyurt ne zaman İstanbul’dan ayrılmak istese, acıya boğulur, öksüzleşir; ne zamanki onu taşıyan araç Pazarören’den çıkıp Pınarbaşı’na doğru yol alsa, Hattu Aslen’in içini özlem basar, kalbi yerinden fırlayacakmış gibi olur ve kapılarının önüne ulaşıncaya kadar, yerlerini ezbere bildiği her değirmenin, her iğdenin, her söğüdün izini sürerdi... Yine Uzunyayla’daydı. Ve her ne kadar kendisini buraya ait hiss |
| Ахадаратә ажәа | : | Recep Genel, Tanrı, |
© 2015 КАВКАЗТӘИ ҬҴААРАТӘ КУЛЬТУРАТӘ АИЛАЗААРА РФОНД