| Аматериал | : | Kitap |
| Акатегориа | : | Tarih, |
| Ахьӡ | : | Sultan Abdülhamid'in Son Zevcesi |
| Ашәҟәыҩҩы | : | Ekrem Buğra Ekinci, |
| Аҭыжьымҭа | : | İstanbul |
| Аҭыжьҩы | : | Timaş Yayınları |
| Апубликациатә аамҭа | : | 2017 |
| Атом ахыҧхьаӡара | : | |
| Адаҟьақәа рхыҧхьаӡара | : | |
| Адырратә номер | : | |
| Абызшәа | : | Türkçe |
| Абларҭа аномер | : | TR.KT.01721 |
| Атема | : | Sultan Abdülhamid'in Son Zevcesi, Çerkes kızı olan Behice Sultan |
| Ахҩылаанҵа | : | “Bir defasında yanına gittiğimde, Sultan Efendi, evin mutfağında soğan ve patatesleri ayıklıyordu. Bunlar pazar artıklarından toplanmış çoğu çürük çarık şeylerdi. Kendimi tutamadım. Gözlerim doldu. ‘Oğlum, sarayda yaşadım. Hizmetkârlarım vardı. Ama gör, bak, şimdi ne haldeyim! Cenâb-ı Hak, bizi imtihan ediyor. İnşallah bu imtihanı kazanırız’ dedi...” Sultan II. Abdülhamid’in son zevcesi Behice Sultan’ın, Napoli’de sürgün hayatı yaşarken, kendisini ziyarete gelen genç doktora talebesi Enver Ören Bey’e söylediği ve kuvvetli bir imanın tezâhürü olan bu sözleri, bugün kolay kolay kim söyleyebilir? Zevcesi böyle olanın, kendi acaba nasıldır? Bir Çerkez beyinin kızı… Saraya alınmış… Devrin en kudretli hükümdarlarından biriyle evlenmiş… Zevci tahttan indirilmiş… Güzelliği ve zekâsı yanında, cesareti ile de tanınmış… Bu yolda başına çok işler gelmiş… Evlat acısı yaşamış… Yokluk çekmiş… İftiralara uğramış… Nihayet 40 sene vatanından ayrı bırakılmış... |
| Ахадаратә ажәа | : | Zevce, Behice Sultan, Behice, Abdulhamid, |
| Аматериал | : | Kitap |
| Акатегориа | : | Tarih, |
| Ахьӡ | : | Sultan Abdülhamid'in Son Zevcesi |
| Ашәҟәыҩҩы | : | Ekrem Buğra Ekinci, |
| Аҭыжьымҭа | : | İstanbul |
| Аҭыжьҩы | : | Timaş Yayınları |
| Апубликациатә аамҭа | : | 2017 |
| Атом ахыҧхьаӡара | : | |
| Адаҟьақәа рхыҧхьаӡара | : | |
| Адырратә номер | : | |
| Абызшәа | : | Türkçe |
| Абларҭа аномер | : | TR.KT.01721 |
| Атема | : | Sultan Abdülhamid'in Son Zevcesi, Çerkes kızı olan Behice Sultan |
| Ахҩылаанҵа | : | “Bir defasında yanına gittiğimde, Sultan Efendi, evin mutfağında soğan ve patatesleri ayıklıyordu. Bunlar pazar artıklarından toplanmış çoğu çürük çarık şeylerdi. Kendimi tutamadım. Gözlerim doldu. ‘Oğlum, sarayda yaşadım. Hizmetkârlarım vardı. Ama gör, bak, şimdi ne haldeyim! Cenâb-ı Hak, bizi imtihan ediyor. İnşallah bu imtihanı kazanırız’ dedi...” Sultan II. Abdülhamid’in son zevcesi Behice Sultan’ın, Napoli’de sürgün hayatı yaşarken, kendisini ziyarete gelen genç doktora talebesi Enver Ören Bey’e söylediği ve kuvvetli bir imanın tezâhürü olan bu sözleri, bugün kolay kolay kim söyleyebilir? Zevcesi böyle olanın, kendi acaba nasıldır? Bir Çerkez beyinin kızı… Saraya alınmış… Devrin en kudretli hükümdarlarından biriyle evlenmiş… Zevci tahttan indirilmiş… Güzelliği ve zekâsı yanında, cesareti ile de tanınmış… Bu yolda başına çok işler gelmiş… Evlat acısı yaşamış… Yokluk çekmiş… İftiralara uğramış… Nihayet 40 sene vatanından ayrı bırakılmış... |
| Ахадаратә ажәа | : | Zevce, Behice Sultan, Behice, Abdulhamid, |
© 2015 КАВКАЗТӘИ ҬҴААРАТӘ КУЛЬТУРАТӘ АИЛАЗААРА РФОНД