| Материал | : | KİTAP |
| IЫхьэ | : | Tarih, |
| Тхыгъэм и ЦIэр | : | HAREMİN SON GÜLLERİ |
| ТхакIуэ | : | GÜNAY GÜNAYDIN, |
| Щытырадзар | : | |
| ТедзапIэ | : | |
| Щытырадза Зэман | : | 2006 |
| Волумэ Номыр | : | |
| НапэкIуэцI бжыгъэ | : | 240 |
| ISBN Номыр | : | 9944-987-03-4 |
| Бзэ | : | TÜRKÇE |
| ТелъхьэпIэ Номыр | : | 2017 |
| Зытеухуар | : | HAREMİN SON GÜLLERİ |
| Даущ | : | Bu kitap; 1922 yılında saltanatın, 1924 yılında da halifeliğin kaldırılmasının ardından hala Osmanlı Sarayı’ndaki varlığını korumakta olan harem mensubu kadınların ve haremağalarının dramatik sonunu mercek altına alıyor. Kitap, altı bölümden oluşuyor. Birinci bölüm giriş niteliğinde. Ömürlerini haremde geçiren kişileri farklı renkteki güllere benzeten yazar, diğer bölümleri bu benzetmeler yardımıyla anlatıyor. “Padişahın eşleri, birer olgun kırmızı güldü. Kız kardeşleri ve kızları da beyaz güle benzemekteydi. Bir de padişaha eş olmak için çabalayan, gözlerinde zeka parıltısı taşıyan pembe güller vardı haremde. Yani öğrenci ve eş adayı olan cariyeler. Nedime, usta, kalfa ve hizmet cariyeleri de yalnızca görevlerini yaparak ömürlerini tamamlamak zorunda olan, zamanla sararıp solan sarı güller gibiydi... Siyah gül, nasıl doğal değil de yapaysa acımasızca hadım edilen ve bir yapay kimlikle yaşamlarını sürdürmek zorunda kalan haremağaları da o kadar yapaydı. Erkek görünümlü, ancak erkeklik görevini yapamayan zaval |
| Псалъэ Нэхъыщхьэхэр | : | TARİH, HAREM, , |
| Материал | : | KİTAP |
| IЫхьэ | : | Tarih, |
| Тхыгъэм и ЦIэр | : | HAREMİN SON GÜLLERİ |
| ТхакIуэ | : | GÜNAY GÜNAYDIN, |
| Щытырадзар | : | |
| ТедзапIэ | : | |
| Щытырадза Зэман | : | 2006 |
| Волумэ Номыр | : | |
| НапэкIуэцI бжыгъэ | : | 240 |
| ISBN Номыр | : | 9944-987-03-4 |
| Бзэ | : | TÜRKÇE |
| ТелъхьэпIэ Номыр | : | 2017 |
| Зытеухуар | : | HAREMİN SON GÜLLERİ |
| Даущ | : | Bu kitap; 1922 yılında saltanatın, 1924 yılında da halifeliğin kaldırılmasının ardından hala Osmanlı Sarayı’ndaki varlığını korumakta olan harem mensubu kadınların ve haremağalarının dramatik sonunu mercek altına alıyor. Kitap, altı bölümden oluşuyor. Birinci bölüm giriş niteliğinde. Ömürlerini haremde geçiren kişileri farklı renkteki güllere benzeten yazar, diğer bölümleri bu benzetmeler yardımıyla anlatıyor. “Padişahın eşleri, birer olgun kırmızı güldü. Kız kardeşleri ve kızları da beyaz güle benzemekteydi. Bir de padişaha eş olmak için çabalayan, gözlerinde zeka parıltısı taşıyan pembe güller vardı haremde. Yani öğrenci ve eş adayı olan cariyeler. Nedime, usta, kalfa ve hizmet cariyeleri de yalnızca görevlerini yaparak ömürlerini tamamlamak zorunda olan, zamanla sararıp solan sarı güller gibiydi... Siyah gül, nasıl doğal değil de yapaysa acımasızca hadım edilen ve bir yapay kimlikle yaşamlarını sürdürmek zorunda kalan haremağaları da o kadar yapaydı. Erkek görünümlü, ancak erkeklik görevini yapamayan zaval |
| Псалъэ Нэхъыщхьэхэр | : | TARİH, HAREM, , |
© 2015 Кавказ Къэхутэныгъэ, Щэнхабзэ, Зэкъуэтыныгъэ Фонд